could you bring one of those outside my window just for tonight?

what stole my sleep tonight...

"Oh the wind whistles down
The cold dark street tonight
And the people they were dancing to the music vibe
And the boys chase the girls with the curls in their hair
While the shy tormented youth sit way over there
And the songs they get louder
Each one better than before

And you're singing the songs
Thinking this is the life
And you wake up in the morning and your head feels twice the size
Where you gonna go? Where you gonna go?
Where you gonna sleep tonight?"
είχα καιρό να ξενερώσω έτσι.αλλά όλο στα ψηλά δε γίνεται,κάποτε θα τη φας την πατάτα σου.
ξε-νέ-ρω-μα
η ανθρώπινη φύση,οι αδυναμίες της και όλα τα σχετικά.τα εκλογικεύουμε,επιστρατεύουμε τη φοβερή μας γνώση του κόσμου,δικαιολογούμε την εμμονή λόγω κακής ημέρας,μουντάδα και βροχή στα ξαφνικά,άντε,αύριο θα κάνει ήλιο και θα τα ξεχάσουμε όλα.
δεν είναι όμως έτσι ρε συ.
κάποια πραγματάκια είναι θέμα αισθητικής,αν μη τι άλλο.γιατί αν πεις 'ηθικής΄ακούγεσαι και κάπως.
και ποιος τελικά να μιλήσει για ηθικές,άστο.και κάνε και εκείνο το έξυπνο,που τα κλωθογυρίζεις με εκείνη την κυνική ψυχραιμία και δικαιολογείς τους πάντες και τα πάντα στο τέλος.
ευέλικτοι καιροί.
η αδερφή μου χαζεύει στο ίντερνετ μια γειτονιά στη Φιλαδέλφεια, PA, USA, με αυτό το υπέροχο google earth, με την απίστευτη λεπτομέρειά του,σαν να χαζεύει από το παράθυρο...
ό,τι και να πω,όπως και να το θέσω,σαν τον πρωτόγονο που πρωτοβλέπει ηλεκτρισμό θα ακουστώ.κάθε φορά που πετάω με τέτοια ακρίβεια με αυτό το μαγικό προγραμματάκι με πιάνει απίστευτο δέος.όπως και κάθε φορά οι φίλοι-καλοί γνώστες της 'μαγείας' μου δείχνουν και κάτι νέο και 'απίστευτο'.
νιώθω μυστήρια όταν μιλάω με ανθρώπους που δεν ξέρουν τίποτα από τον κόσμο του ίντερνετ.υποθέτω τέτοια θλίψη θα προκαλώ σε εκείνους που έχουν επαφή με όλα τα ανώτερα ακαταλαβίστικα της επιστήμης.
κοιτάζω τα μαθητούδια και προσπαθώ να φανταστώ πόση σιγουριά σου δίνει το να χειρίζεσαι την τεχνολογία από τα γεννοφάσκια σου.ποια είναι τα αυτονόητα στο μυαλό τους?

γυρίζω πίσω στην εποχή που περίμενα να γράψω ένα κομμάτι από το ραδιόφωνο για να το πάω στο δισκάδικο να μου το γράψει σε κασέτα ή τότε που λάμβανα γράμμα από πενφρεντ και έψαχνα στις εγκυκλοπαίδειες πού πέφτει η κάθε τοποθεσία και φανταζόμουν τις λεπτομέρειες....πω,πω,μόνο που το λέω νιώθω αρχαία...