the soundtrack:
trains, porcupine tree

the image:









the caption:
"I am dying as I sit. I lose a dimension.
Trains roar in my ears, departures, departures!
The silver track of time empties into the distance,the white sky empties of its promise, like a cup"

the comment:

Χαμένα πάνε τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει
- έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.
Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου.
Σιγά -Σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη
να δίνει ωραίες συνταγές μακροζωίας
σε ό,τι έχει πεθάνει.


Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής
φωτογραφίας
που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της:
νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι
Ενώπιον ανωνύμως ενθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελο ;
Θα πεις
και που δεν ήταν τότε θάλασσα.

Κική Δημουλά, Κονιάκ μηδέν Αστέρων