σήμερα φυσούσε δαιμονισμένα.
η θάλασσα στην ελευσίνα γεμάτη καφέ λασποκύματα.
δεν είχε κέφια.σαν να την ξύπνησαν απότομα με φασαρίες και να έπρεπε αναμαλλιασμένη και κομμένη να βγάλει όλη τη μέρα.και ο ήλιος από πάνω να λάμπει από το πρωί για να τη στραβώσει, μυστήριο παιδί κι αυτός ο ήλιος ώρες-ώρες, πολύ επιθετικός.
άπειρα αμαξάκια στοιβαγμένα περίμεναν να μπουν στην αθήνα.
όταν ερχόταν η σειρά τους να περάσουν δίπλα από τη θάλασσα,έτρωγαν και ένα καλό πιτσίλισμα για να μάθουν.
δεν ξέρω τι, αλλά η θάλασσα επέμενε πολύ σ΄αυτό.
skip to main |
skip to sidebar
4 comments:
I love your descriptions!
thx luv-θα σου άρεσε πολύ και η εικόνα,ήταν από τις φορές που η θάλασσα μιλάει.
nai...kai ligo pio pera sto dasos...fysouse toso poly o aeras!!dyskoli mera shmera..akoma kai ta stoixeia antidroun....
καλώς σε βρίσκω!
καλώς τη! :)
είναι φορές που αντιδρούν όλα τόσο έντονα, που συντονίζονται με το μέσα σου που βράζει, με την κούρασή σου μετά από πράγματα που δε γουστάρεις,με το θυμό σου με το σύμπαν,με όλο αυτό το πουφ...το σίγουρο είναι ότι η θάλασσα τέτοιες ώρες είναι εκφραστικότατη...
Post a Comment