taking careful steps down the bridge.
sometimes so demanding
sorry

being here can be good therapy, especially when the sun is down after such a bright day...

funny,i had never imagined i would post ideas and feelings. there are still moments when i realise that after all those years of extrovert blah-blah, sharing my innermost still remains too uneasy.

then comes the limitation of the medium itself-the printed word can be so bare and sentiment free.. no handwriting to give you a feel.and even worse, no gestures,or voice tone or eye contact or anything that emoticons or fancy punctuation could aspire to replace. feels like having a very sore throat when you really want to chat in a noisy cafe.

ok,when it all comes down to adaptability i guess i'll find my way.
it's just that i keep postponing my great daylong party of Friends who can all make it to be there at the same time and same place, and whose bone-n-flesh presence i can at last enjoy.

just realised i've been smiling- maybe at the thought of such an heterogeneity.but no practicalities can spoil bubblemaking in koubikiland :)
big hug

απίστευτο.μια καλή λιακάδα και να σου το καλοκαιράκι να χοροπηδάει στο κεφάλι σου.το πρώτο κοκκίνισμα απ΄τον ήλιο.οι μισοκατεβασμένες γρίλιες ντάλα μεσημέρι και ο ήλιος να κουκιδίζει τον απέναντι τοίχο. και το βράδυ ψιλοψύχρα ,ίσα ίσα να κουνιέται λίγο η κουρτίνα από το αεράκι. να μη σου κάνει καρδιά να κοιμηθείς και να αράζεις στο μπαλκόνι παρέα με τους βραδινούς ήχους της γειτονιάς.και με ένα μεγάλο μπωλ παγωτό.
hush little baby, one of these mornings you're gonna rise up singing-
then you'll spread your wings and you'll take to the sky

πφφ.βαριέμαι.

"Dance me through the curtains that our kisses have outworn
Raise a tent of shelter now, though every thread is torn
Dance me very tenderly and dance me very long
We're both of us beneath our love, we're both of us above
Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic 'til I'm gathered safely in"

to my Friends who'll soon salsa-swirl out of their confusion
i'm now smiling at a great pic of you two proving this

voglio mille lune per accarezzarti


non svegliarti, non svegliarti
non svegliarti .... ancora

just had a look at myself in a mirror.had a new haircut last night.hairdressers are very powerful people.and always do their own thing no matter what you ask them to do.and that's why i'll go back to cutting my hair myself.

on boundaries

we die,
we die rich, with lovers and tribes
tastes we have swallowed
bodies we have entered and swum up like rivers
fears we've hidden in,like this rigid cave
i want all this marked on my body
we're the real countries,
not the boundaries drawn on maps,
the names of powerful men

i know you'll come and carry me out
into the palace of winds
that's what i wanted
to walk in such a place with you
with friends
on an earth without maps
the light's gone out and i'm writing in the darkness

the english patient
a well selling love story
on most disturbed sociohistorical circumstances

ήμουνα πριν χρόνια σε μια παραλία, στο αμήχανο ξεκίνημα μιας ερωτικής ιστορίας
κοιτούσα τον ήλιο που έδυε και αναρωτιόμουνα πόσοι και πόσοι έχουν αναστενάξει μπροστά στο ίδιο ηλιοβασίλεμα
μισόκλεισα τα μάτια και είδα άπειρα χέρια να πλέκονται, ατελείωτες αγκαλιές,
κορμιά και χάδια, έναν ινδικό καμβά που έκρυβε κάθε κόκκο άμμου
στ'αυτιά μου ένα κύμα από ψιθύρους, ερωτικά μουρμουρητά και γελάκια
πόσοι άραγε να ερωτεύτηκαν σ'αυτή την παραλία

ζεστά χρώματα στον ορίζοντα μας περικύκλωναν
εμάς και άλλους νεοαφιχθέντες εραστές
φωτογραφίες των τελευταίων ηλιαχτίδων
αγχωμένο τεκμήριο ότι γευτήκαμε την πανδαισία
και μετά, αυτό το υπέροχο φως χωρίς ήλιο
και μετά η ώρα της αφής

όλοι νιώθουμε μοναδικοί τη στιγμή της έκστασης.

δε θυμάμαι σε ποια ηλικία συνειδητοποίησα ότι και η μαμά μου είχε αγωνία για το αν θα είναι όλα άσπρα όταν θα σηκωνόταν το πρωί.
σήμερα μου ήρθε στο μυαλό το ψιθυριστό της χάδι κάποτε-σήκω να δεις,χιόνισε
(και στο υπόλοιπο της ημέρας τάχα ξεφύσημα και γκρίνια για τις μετακινήσεις,το κρύο,το αυτοκίνητο)
κοιτάζοντας από το παράθυρο φαντάζομαι ένα σωρό μαμάδες απέναντι που ξαναγίνονται παιδιά χαζεύοντας τις νιφάδες να πέφτουν τις πρώτες πρωινές ώρες
όταν ακόμα κοιμούνται όλοι οι άλλοι στο σπίτι και οι μαμάδες μπορούν να είναι απλώς παιδιά

www.banksy.co.uk

pity some people you love are too far to hug

glowing faces i've missed

moments i'd like to turn back time for.

Weisst du noch wie es war,Kinderzeit...wunderbar...die Welt ist bunt und schon.
Bis du irgendwann begreifst dass nicht jeder Abschied heisst es gibt auch ein Wiedersehen...


Ach und konnte ich doch nur ein einziges Mal die Uhren ruckwarts drehen
Denn wieviel von dem was ich heute weiss,hatte ich lieber nicht gesehen


Ein Wort zuviel im Zorn gesagt,ein Schritt zu weit nach vorn gewagt,
schon ist es vorbei.
Was auch immer jetzt getan,was ich gesagt hab'ist gesagt,
und was wie ewig schien ist schon Vergangenheit.


Dein Leben dreht sich nur im Kreis, so voll non weggeworfener Zeit
und deine Traume schiebst du endlos non dir her
du willst noch leben irgendwann,
doch wenn nicht heute,wann denn dann...
denn irgendwann ist auch ein Traum zu lange her.


Kein Zuruck,Wolfsheim

(wenn jemand mir den umlaut hier zeigen konnte..:)

μικρή διαρροή στον κόσμο του ονείρου

"η θάλασσα μου γελάει σαν κορίτσι σε πρώτο ραντεβού. όπου και ν'ακουμπήσω μένει στα χέρια αλμύρα"
"το πρωί χόρευα για ώρα με ανοιχτά παράθυρα.πάω να χαθώ στην κίνηση και στο θόρυβο.ημέρα κρουστών"
"άνοιξε τις λίμνες σου να κολυμπήσουν μέσα τόσα νέα είδωλα"
"μυστικιστικές τελετές πίστης...κόκκινο βουερό ποτάμι"

"γιατί το εφικτό δε μ'αφορά, τ'όνειρο μόνο"

όταν τα λόγια και η μαγεία τους παρασύρουν τα συναισθήματα.όταν η ανάγκη για στοργή γίνεται ουρλιαχτό μεταμφιεσμένο σε ποίηση.όταν η ανασφάλεια πείθει για τη μοναδικότητα της επαφής.όταν οι περιστάσεις ερμηνεύονται ως αλάνθαστα σημάδια της μοίρας.όταν η αλαζονία της τύφλωσης εποφθαλμιά την αθανασία. R.I.P.

Γεια σου θλίψη

καλημέρα θλίψη

έντομο που φωλιάζεις μέσα μου

κι ολονυχτίς καραδοκείς πότε θ'ανοίξω μάτι...

Στην αρχή σ'έχω λησμονήσει

κοιτάζω τις γραμμές του ταβανιού-

άξαφνα πατείς και μπαίνεις

στη συνείδηση.


Έχεις εγκατασταθεί μονίμως μέσα μας

είσαι χειρότερη από τους ιούς και τους βακίλλους

οι φιλόσοφοι σ'εξετάζουν στο φασματοσκόπιο

έχεις δώσει λαβή σε μιαν εξαίρετη λογοτεχνία

τη διαβάζουμε και "βρίσκουμε τον εαυτό μας"

πιπιλάμε τη μαύρη καραμέλα μας

μαρία νεφέλη

the anchor song

i live by the ocean

and during the night
i dive into it
down to the bottom

underneath all currents
and drop my anchor
this is where i'm staying
this is my home

bjork