Γεια σου θλίψη

καλημέρα θλίψη

έντομο που φωλιάζεις μέσα μου

κι ολονυχτίς καραδοκείς πότε θ'ανοίξω μάτι...

Στην αρχή σ'έχω λησμονήσει

κοιτάζω τις γραμμές του ταβανιού-

άξαφνα πατείς και μπαίνεις

στη συνείδηση.


Έχεις εγκατασταθεί μονίμως μέσα μας

είσαι χειρότερη από τους ιούς και τους βακίλλους

οι φιλόσοφοι σ'εξετάζουν στο φασματοσκόπιο

έχεις δώσει λαβή σε μιαν εξαίρετη λογοτεχνία

τη διαβάζουμε και "βρίσκουμε τον εαυτό μας"

πιπιλάμε τη μαύρη καραμέλα μας

μαρία νεφέλη