το ποδηλατάκι μου ήταν ό,τι πιο όμορφο είχα στην καινούρια πόλη.βολτάριζα δεξιά και αριστερά όλη την ώρα.
αρχικά το έβαζα μέσα στην πολυκατοικία.μετά άρχισε να ενοχλεί... ίσως ο αχρησιμοποίητος ακάλυπτος να σπιλωνόταν από μια τέτοια χρήση. το ποδηλατάκι μου έπιασε τη γωνία όπως και αν έχει.
ένα βράδυ γύρισα και βρήκα αυτό το μικρούλι ποδηλατάκι δεμένο πάνω του, μόνο για εκείνο το βράδυ.τρυφερούτσικο.

ίσως να το παραμελούσα πολύ,δεν είχε πιάσει και καλά η άνοιξη ακόμα και το ποδήλατο βαρέθηκε. ένα βράδυ γύρισα και με είχε εγκαταλείψει.
δεν μπορούσα να το πιστέψω.
ελπίζω να βρήκε κάποιον που να το φροντίζει καθημερινά.
εμένα πάντως μου λείπει πολύ.