θα βγούνε όλοι στις εξοχές να κόψουν καμιά μαργαρίτα και να τσακίσουν ό,τι ψαχνό περίσσεψε από την πασχαλιά
λέω να μείνω σπίτι με τον κυνισμό μου και να περιμένω να επιστρέψω στο αγαπημένο μου καθημερινό δρομολόγιο για να θαυμάσω τα του μαγιού
μου έλειψε ο δρόμος 'μου'
δε θα τον έχω για πολύ
είναι γεγονός ότι το κλείσιμο των κύκλων το χειρίζομαι πολύ καλύτερα πια
έχω καταφέρει να δίνω χώρο στην προσμονή του νέου
αλλά ακόμα ο κάθε αποχωρισμός πονάει πολύ
αυτή τη στιγμή πάρα πολύ
είχα καιρό να δεθώ με έναν τόπο
πώς τη πάτησα έτσι πάλι
έρωτες με γεωγραφίες
τοπία αντί για ανθρώπους
σκηνικά ελεύθερα για ονειροφαντασιές
η λογική μου κάνει ό,τι μπορεί να υποβαθμίσει την πίκρα
αλλά λέω να την ακούσω από αύριο
4 comments:
Στην Αχαϊα σίγουρα θα λείψεις περισσότερο.
Οι άνθρωποι υπάρχουν για να συναντηθούν και μετά να χαθούν, μέχρι, ίσως, να ξαναβρεθούν.
deep sigh.
για κάποιο λόγο η αχαία (αχ αυτά τα διαλυτικά,ακόμα..) μου έκανε κλικ από παλιά.θα της λείψω,ε? sweet.cuddling sweet.kiss.xxx.
οι άνθρωποι υπάρχουν σίγουρα για να μετακινούνται και να γνωρίζουν νέα πράγματα...
κάπου εκεί χάνονται,βρίσκονται,όλα αν τα επιδιώξουν γίνονται,αλλά θέλει ενέργεια, χρόνο,συναίσθημα,δεν ξέρω τι θέλει,αλλά μόνο του δεν ξανακλικάρει το ρημάδι.κάπου εκεί και η θλίψις καμιά φορά
Άσε που μου άδειασες και θέση στο σχολείο!
φαντάζεσαι?μου αρέσει η ιδέα-φαντάζομαι τι σχόλια θα έκανες για κάτι γραφικότητες απείρου κάλλους οβερ δερ :))
Post a Comment