το στερνό παραμύθι

πήραν στρατί-στρατί το μονοπάτι
βασιλοπούλες και καλοκυράδες,
από τις ξένες χώρες βασιλιάδες
και καβαλάρηδες απάνω στ'άτι.

και γύρω στης γιαγιάς μου το κρεβάτι,
ανάμεσ'από δυο χλωμές λαμπάδες
περνούσανε και σα τραγουδιστάδες
της τραγουδούσαν-ποιος το ξέρει-κάτι

κανείς για της γιαγιάς μου την αγάπη
δε σκότωσε το Δράκο ή τον Αράπη
και να της φέρει αθάνατο νερό

η μάνα μου είχε γονατίσει κάτου
μ'απάνω-μια φορά κι έναν καιρό-
ο Αρχάγγελος χτυπούσε τα φτερά του.

Λάμπρος Πορφύρας

(από παλιό σχολικό βιβλίο νεοελλ.λογοτεχνίας.
το βρήκα στο γραφείο μου ανοιγμένο στη σελίδα αυτή τη μέρα που πέθανε η γιαγιά μου.
το είχε διαβάσει κάποτε ο πατέρας μου όταν είχε πεθάνει και η δική του γιαγιά.)