η ζωή είναι τόσο σύντομη.
και το πώς θα τη ζήσεις είναι τόσο θέμα τύχης.
πού θα σε πετάξει η ιστορία.
ποιος θα αποφανθεί για το πόσο αναλώσιμος είσαι.
ποιος θα διαγράψει το σύμπαν σου.
ποιος θα υπογράψει ίσως συνθήκες που σε απελευθερώνουν.
για να περαστεί η κουκίδα σου-αν είσαι τυχερός-σε κάποια σελίδα βιβλίου ιστορίας
που θα σκίσουν οι μαθητές σε δικά τους ξεσπάσματα.

ο ομπάμα υπέγραψε, λέει, το κλείσιμο του γκουαντάναμο.
έτσι απλά άνοιξε, έτσι απλά θα κλείσει.
είχε λόγους και το ένα και το άλλο.
όταν είδα κάποια σκίτσα εμπνευσμένα από τα βασανιστήρια εκεί μέσα, δεν μπορούσα να κοιμηθώ μέρες.
φυσικά, επανήλθα και εγώ στην καθημερινότητα.
όσοι τελικά αφεθούν ελεύθεροι από κει, αν τελικά γίνει,τι θα κάνουν;
πού είναι η ζωή τους;
ποιος μπορεί κάθε φορά να αποφασίζει για ξένες κλεψύδρες;
πώς δικαιολογεί στον εαυτό του ένας πολιτικός κρατούμενος τη χαμένη ζωή;